Sonuç sadece bireylerin lidere müthiş bağlılığı değil, kendilerini ve oluşturdukları her türlü topluluğu eleştiriye kapalı hale getirmeleri…

Mazallah “hayranlığın yokluğu”, hattâ yetersiz varoluşu bile ciddî meseledir, bahsettiğimiz türden insanların dengesini bozar

Bir-iki yazı boyunca Wardetzki’nin kitabıyla uğraşmayı planlıyorum. Dönüşüm için vaziyeti kavramaya yardımı olur umuduyla…

6 Mayıs artık parlamenter demokrasiden kalan son kurumun da lağvedildiği tarih olarak da anılacak

Hayli sağlıklı ve halifelik ilanından bu yana şişmanlamış görünen Bağdadi’nin mesajında Türkiye’yi ilgilendiren pek bariz bir ayrıntı var

CHP’deki gelişmeye diktatörlük-demokrasi saflaşması bağlamında eğilmek lazım

Alt sınıfların çağırıldıkları bütün oyunların aslında öbürkülerin saltanatının devamı için kurulduğunu hiç unutmamaları normal değil mi?

Kültürel iktidar gelmiyor. Oylar azalıyor. Parti sönüyor. Tek adamın partisi olmaz. Olur da, o artık parti olmaz

Türkiye’nin hâlihazırda bekâ sorunu yaşadığına inananların oranı ne kadardır, ziyadesiyle şüpheli. Yapay bekâ histerisi siyasete dönüşemedi

Dünyada akıl-mantık aleyhine, eşitlik-çoğulculuk aleyhine ne varsa güçleniyor: dinî bağnazlık, ırkçılık, milliyetçilik