Siyasetin kirini pasını yıkayınca altından, muhalifi olduğu Atatürk’ü bile hayran bıraktığı söylenen parlak ve etkileyici bir kalem çıkıyor

Milli mücadele sırasında basın Osmanlı hükümeti ile TBMM’ye paralel biçimde İstanbul ve Anadolu basını olarak iki ayrı hatta saf tutar

Kış güneşi kırıntılarını “bahar müjdecisi” sandığım hapishane hücresinde yaşam hipnozlarını kırmaya çabalıyorum

1918’e gelindiğinde Osmanlı toplumu son elli yılın büyük bölümünü haberleşme ve haber alma hürriyetini engelleyen sansürle geçirmişti

25 Kasım 1864’te Matbuat Nizamnamesi çıkarıldı. Fikrim odur ki hâlâ da oradayız, hep oradayız

Ciddi incelemelerin ve yazıların konusu olan ilk sol basın nitelemesi içinde yer alan gazete, Hüseyin Hilmi’nin haftalık İştirak gazetesidir

Çekirge sanki benimle yaşam arasına çekilmiş ince bir iplik gibiydi

"Bu suikast yöntemli muhalif tasfiye planı ülkemizde belirli aralıklara kullanılmış, muhalif odaklar bu yöntemle tasfiye edilmişlerdir’’

Basın tarihine dalmış giderken mekânları atlıyoruz diye hayıflanıp bu hikâyeye daldım, Abdülhamid’den Yahya Kemal’e kadar geldim

İttihat ve Terakki’nin Osmanlı Ahrar Partisi’ne yönelttiği ağır üslûbu incelerseniz, liberal düşmanlığının o zamandan kalma olduğunu görürsünüz