2018 Eylül’ü biterken, bir önceki Silivri Eylül’ünü sonbaharın solgun ışığına çıkartmak istedim

Şinasi, devleti, “milletin temsilcisi sıfatıyla işleri yöneten ve milletin refahı için çalışan bir müessese” olarak tanımlamıştı

“Nasıl oldu da Hünkâr ondan eskisi gibi hoşlanmaz oldu; bunun açıklaması pek kolaydır… Bu adamın bir kusuru vardı: Doğruluk”

Ahmet Rıza Bey’in Anılar’ı gözaltı, hapishane demeden benimle dolanıp duruyor. Beraberiz

‘’Tulumbacılar yangın sanıp işi karıştırmışlardır. Bu yüzden kitap ve belgelerin Çemberlitaş Hamamı’nda yakılması daha doğru görülmüştür’’

Sansürün yazma isteğini yok ettiği yazarlardan biri de Halid Ziya Uşaklıgil’dir

Elleri zincirli Karagöz’ün, “kanun dairesinde serbestî” alt yazılı karikatürü ilk karikatür yasağını ve ilk karikatürcü hapsini getirdi

Gazetede sansürlenen yerlerin beyaz bırakılması yöntemini dünyada ilk uygulayan gazeteci Sabah gazetesi başyazarı Şemseddin Sami’dir

Cemal Süreya’yı Mehmet Altan’ın yirmi yıl önce yazdığı satırlarla anıyoruz…

Bana bugünkü ceza mevzuatında tanımlanmış bir “suç delili” göstersinler, ömrüm yettiğince hapis yatayım