Demokrasi düşmanlığı yapan, faşist bir yazı nasıl olur da…

T24

New York Times gazetesinin yorum 
sayfalarında 3 Haziran günü bir yazı çıkar, 
özetle der ki:

Memleket yanıyor!
Göstericilerin üstüne hiç gecikmeden 
asker sevk edin. Ancak askeri birlikler 
bu kaosu durdurabilir, kanun ve 
nizam hakimiyetini, yani düzeni
sağlayabilir.

Yazının altında, Başkan Trump'a çok yakın bir 
senatörün, Tom Cotton'ın imzası vardır. 
Trump'dan Senatör'e dönük övgü dolu bir tweet gecikmez. 
Ama NY Times'ta kızılca kıyamet kopar:

Demokrasi düşmanlığı yapan, darbe 
yanlısı faşist bir yazı nasıl olur da 
liberalizmin kalesinde, New York 
Times'ta çıkar?..

Ertesi gün 4 Haziran'da New York Times'ın 
açıklaması gelir. Yorum sayfalarının editörü 
özetle der ki:

Dün yayımladığımız bir makale hem  
okurlarımızdan, hem de gazetenin
içinden, kendi meslektaşlarımdan çok 
büyük bir tepki aldı.
Göstericilere karşı askeri birlik 
kullanılmasına ben de karşıyım, polis 
vahşetini de lanetliyorum.
Bu makaleyi yayımladık, çünkü sadece 
bizim onayladığımız bakış açılarıyla 
yetinmek, gazetenin inandırıcılığını 
zayıflatırdı. Ama şunu da dürüstçe 
belirtmek isterim:
Benim bu görüşüm de yanlış olabilir. 

Editör'ün açıklamasının yer aldığı yorum 
sayfalarında aynı gün, 4 Haziran'da, bir köşe 
yazarının (Michelle Goldberg) hem makaleye, 
hem de makalenin yayın kararına yönelik 
zehir zemberek satırları yer alır:

Tom Cotton'ın otoriterliği savunan 
faşist makalesi!
Tom Cotton bir liberal demokrasi 
düşmanıdır. 
Bu ülkede Senatör Cotton 
gibileri artık sadece çürümüş ve deli 
bir başkan tarafından ciddiye 
alınmaktadır.  

Bu makalenin ertesi günü, 5 Haziran'da 
gazetenin yorum sayfalarında bir 
açıklama notu yayımlanır:

Sayfamızda çıkan bu makale hem
gazete içinde hem okurlarımız arasında
büyük tepkiyle karşılandı. Durumu
gözden geçirdik.
Vardığımız sonuç şu:
Gazetenin standartlarına aykırı olan
bu yazıyı basmamalıydık.

Bir gün sonra, 6 Haziran'da NY Times'ın 
en büyük rakibi Washington Post devreye girer. 
Gazetenin medya kritiği (Erik Wemple) haberinde 
şu ilginç notlar vardır:

Yorum sayfalarının editörü Bennet 
yazıyı neden bastığını savunurken, aynı 
gün gazetenin patronu A.G. Sulzberger
de gazete içinde yayımladığı bir
notla editörünün yanında yer alır.
Ama bir gün sonra hava değişir.
Önce editör Bennet, yazıyı okumadan
sayfaya koyduğunu itiraf eder. 
Sonra da patron Sulzberger'in gazete 
yöneticilerini toplayarak yanlış 
yaptıklarını belirten, gazetenin
standartlarına ters düşen 
bu yazıyı keşke basmasaydık, 
dediğini içeren haberi duyulur. 

Ve 9 Haziran günü konu noktalanır:
James Bennet, New York Times'ın 
dört yıldır yönettiği yorum sayfaları 
editörlüğünden istifa eder.
Bu da bir gazete işte…
Bir gazeteci olarak sizleri haberdar kılmak 
istedim, hepsi o kadar…