Jül Vern Seyahat Acentesi: Colette’in İskenderiye ve Kahire günleri 

Jean, trende gördüğü Colette’i, Brindisi rıhtımında görememişti. Colette, teyzesi Anette ve General torunu Desaix ile önce Malta’ya uğrayıp, sonra İskenderiye’ye geçtiler. Yanında, Prenses Mathilde Bonaparte’ın tavsiye mektubu ve “Parfümler Kitabı” adlı bir kitap vardı. 

Prenses Bonaparte, I. Napolyon’un yeğeni idi. Fransız monarşisinin 1870-71’de sarsılması üzerine bir süre Belçika’ya geçmiş, kısa süre sonra Paris’e dönmüştü. Yeni aristokrasinin önde gelen bir üyesi olarak Paris’te bir malikanede, bir salonniere (salon kadını) olarak yaşıyor, seçkin sanat edebiyat adamlarını ağırlıyordu. 

Bir keresinde Marcel Proust’a, amcası İmparator I. Napolyon’dan bahsederken şöyle dediği söylenir: “Eğer o olmasaydı, Korsika sokaklarında portakal satıyor olurdum.”

Colette, Prensesin mektubunun ne kadar işe yarayacağı konusunda kuşkuluydu. Fransız saray mektuplarının Mısır’da ağırlığı artık ne oranda idi? Fransızlar, Sedan’da Prusyalılara yenildikten sonra Fransa sarayının rengi solmuştu. 

Oysa bir iki sene önce Fransa İmparatoriçesi Eugenie, İsmailiye’de onuruna verilen balonun yıldızıydı. Baloda çok sayıda Kraliyet mensubu vardı ama İmparatoriçe, ortak bir mutabakatla, eğlencelerin hanımefendisiydi. 

Kraliyet tahtlarının varisleriyle çevrili kürsüye geçerken ayağa kalkan kalabalığın arasından elmaslarla kaplı bir tanrıça gibi süzülüyordu. Fransa’nın ve Napolyon hanedanının temsilcisi olarak, orada bulunan hemen hemen herkes Süveyş kanalı girişimi ile bağlantısından dolayı ona saygı göstermeye istekliydi.  

Fakat çok değil 10 ay sonra, Prusya’nın Fransa’yı ezişinden sonra, aynı kraliçe, 1870 Eylül’ünün ortalarında Londra’da bir öğle vakti Charing Cross tren istasyonunda, eski püskü yağlı şapkası ve kirli beyaz eldivenleriyle ikinci sınıf bir ahıra ait olduğunu belli eden bir arabacının sürdüğü tek atlı bir arabadan tozlu siyahlar giymiş, seyahat yorgunu ve yalnız bir hanımefendi olarak iniyordu. 

Colette, Fransız saray referanslarının etkisinden kuşkuluydu ama Madeline Bonaparte, nev-i şahsına münhasır biri olarak özel bir ağırlık taşıdığından, tavsiye mektubu bir işe yarayabilirdi. Ve Parfümler Kitabı, belki de sihirli bir anahtar gibi Mısır’da kapıları açabilirdi. 

Colette, teyzesi gibi bir randevu evi işletmecisi olmakla değil, ticaret ile ilgileniyordu. Eugène Rimmel’in Parfümler Kitabı’nı ve Bay Rimmel tarafından kendisine tanınmış Rimmel Ürünleri bayiliği yetkisi veren mektubu bu nedenle yanında taşıyordu. 

Eugenie Rimmel, kadın kirpiklerini uzatan, kalınlaştıran veya her ikisini birden yaparak bir de üstüne renklendiren kozmetik ürüne adını veren kişiydi. 

*

Haftaya: Colette’in İskenderiye ve Kahire günleri (devam) ve Baba-oğul Rimmel’ler.