“1950’ler, yoksulluktan söz etmenin çok kolay olmadığı bir dönem. Bu, anti-komünizmin, siyaseti ve fikir hayatını çok ciddi bir biçimde etkilediği, Lenin’e benzetilen resimler, orak çekice benzetilen şekiller gibi, ‘sefalet edebiyatı yapmak’ suçlamasının suçlananlar için ciddi sonuçlara yol açabileceği bir dönem.”

1 Mayıs’ın özellikle yakın tarihimiz itibarıyla hikâyesi burada özetlediğimden daha kapsamlıdır. Sadece kısaca hatırlatmaya çalıştım. Bu hatırlatmanın meramı ise, demokrasi ve özgürlüklerin “bahşedilen” değil, “kazanılan” hakların öğrettiği bir kültür ve uygarlık düzeyi olmasıdır

Keşke dünyadaki tüm devletlerin vatandaşları için kardeş kelimesini kullanabilsek… O zaman bir itirazım olmayacak, hatta ne güzel, ne insani bir tutum diyeceğim ama bu kardeş, soydaş kavramlarını sadece kendilerine Türk devletleri diyen ülkelerin vatandaşları, halkları için kullandığımızda sanırım bizim Anayasamız bağlamında bir hukuk sorunu ortaya çıkıyor

Bazı toplumlar sanattan ve edebiyattan nefret eden iktidarlar tarafından yönetiliyor… Medya da onlara ayak uyduruyor. Öyle toplumlarda, insanlar dehşet içinde çığlık atan figürlere dönüşüyorlar. Sanatı reddetmenin bedeli ağır oluyor

“Hayatın dışına itilmek” ifadesi içinde çok şey taşıyor. Kim, kimi nasıl itiyor? Hayatın dışı nere? İçi, kenarı nere? Sınırlar nasıl belirleniyor? Kaç hayat var?

Peki, emperyalizm bu işin neresinde? Emperyalistler Türkiye’yi bölmek mi istiyor yoksa Kürtleri “Türk Milleti” içinde eritip Türklüğü yeniden şaha kaldırmak mı istiyorlar?

Fransa’da olduğu gibi bizde de gazete patronları arasında gerginlikler, anlaşmazlıklar yaşandı. Ama bizde düello olmadı… Bizimkiler genellikle “devleti silah olarak” kullanarak pusu kurmayı tercih ettiler

Ekonomik krizin uzatılmış biçimde sürüp gitmesi ve hatta dişlerini sürekli daha sert biçimde halkın geniş kitlelerine geçirmesi, kötü yönetime yönelik algıların artması ve faturanın başkanlık sistemi ile sistemin odağında Cumhurbaşkanlığına kesilmesi, Yozgat’ta su yüzüne çıkan “Anadolu Kırılması”nı yaşattı

Robin, Sezin ve Talipcan’ın kaybı Türkiye’de adalet arayışını büyütüyor. Aileler bu ölümlerin sıradanlaştırıldığına dikkat çekerek, gerçek adaletin ancak caydırıcı ve adil cezalarla sağlanabileceğini söylüyor

Esasen yoksula bakışı mesele edinmeye çalışıyorum. Bu cümleye nihayet gelebildiğim için kendimi kutlarım. Yoksula bakış çetrefilli. Yoksulun kendine bakışı, yoksulun diğer yoksula bakışı, yoksulun edebiyat, basında temsili…vb.

Tamam, silahlara veda edilsin, PKK kendini feshetsin, legal, yasal, demokratik mücadele esas olsun ve devlet de bir parça dünya alemi şaşırtsın, barış ve demokrasiye şans veren icraatlarıyla kendini göstersin… Ama bu yeni duruma “Mustafa Kemal-İsmet İnönü beraberliği Türk-Kürt kardeşliğidir” gibi mesnetsiz gerekçeler icat etmek, zaten bıçak sırtındaki “sürece” katkı mı sunar, zarar mı verir?

Türkiye AB üyesi olursa kendine gelmeye başlar, olmazsa da başımıza gökten taş yağmaz ama bugünü bile arayabiliriz yarın, zaten bugün yaşananlar vatandaşların çoğunluğu için gökten başlarına taş yağmasından pek farklı değil, inanmazsanız, anayasal haklarını kullandıkları için geçtiğimiz bayramı hapishanede geçiren gençlerimize bir sorun

Barış süreçleri, kadife eldiven içinde demir yumruk ile değil; kadife gibi hümanist ve insan hakları hukukunu, hak ve adaleti önceleyen esnek ve pürüzsüz zihinler ve demir gibi irade ile yapılır. Mesele dün de buydu, bugün de bu…

Kurban Bayramı öncesi yeni infaz düzenlemesinin yürürlüğe girmesi ve Selahattin Demirtaş’ın tahliye edilmesi kuvvetle muhtemelken, PKK kongresinin de yine bayramdan önce yapılması bekleniyor

İnsanoğlunun özellikle geri ülkelerde ya da faşist yönetimlerin hüküm sürdüğü diyarlardaki ilkel çıkarcılığı dört nala devam ediyor… Doğa da hiddetini artırıyor

Nasıl oldu da, İsmet Hanım’ın kimseye iç dökemeyişini, derdini buraya bağladım bilmiyorum. Ama, çelik kapı ardına sığınmışlar ile bodrum kat’ta yaşayan adam’ın aynı binada, ortak yaşam alanında iken birbirlerinden habersiz, mesafeli olmalarına takılıyorum

Emperyalizme karşı olmak bir “bağımsız” olmak sorunudur. “Emperyalizm” olarak tarif ettiğiniz güçlere karşı “bağımsız” olmanızın güvencesi ise, kuşkusuz, ekonomik, askeri, siyasi ve dolayısıyla uluslararası ilişkilerde kendi politikalarınızı uygulayacak, kendi çıkarlarınızı esas alacak kudrette olmanız ile mümkündür

Bugün cezaevlerinde Mahir Polat ve tüm hasta mahpuslar, en temel, yaşamsal sağlık hizmetlerine ulaşmak için pek çok bürokratik engeli aşmak, uzun, yorucu ve bezdirici bir maratonu koşmak zorundalar. Hepsi risk altında