“Hepimiz kardeşiz” denildiği zaman, kardeşlik söylemine muhatap olan halk, “kardeşlik hukukunun” gerekli kıldığı hiçbir hakka neden sahip olmadığı ve “üvey kardeşin bile hakları vardır, hangi devirde yaşıyoruz?” hissine kapılıyorsa, o sözün ifade ettiği anlamın bir değeri kalır mı?

Önümüzdeki sürecin Kürt sorununu tam olarak çözmesi, nihai bir barış sağlaması, şimdilik pek mümkün görünmemekle birlikte, demokratik açılımlarla kısmi reformlara gebe olduğu ve yeni bir anayasanın yürürlüğe gireceği muhakkak

Oysa meselemiz “şans” değil, nihai bir barış inşa etmeye yönelik irade ve kararlılık meselesidir. Barış ihtimalini kana boğan kim ve hangi taraf olursa olsun, altında kalacağı tarihi bir vebal yüklenmiş olacaktır

“Yeni bir çözüm süreci” beklentisinin ciddiyeti, bence, öncelikle “tokalaştı” gibi jestler bir yana, daha somut ve uygulanabilir bazı adımlar atılmasını gerekli kılar; eğer meramınız gerçekten barış ise… 

“Her zaman için yumuşama ve normalleşmeden yanayım ama kimse bizi kandırmasın, ortada bir yumuşama görmüyorum.”