Kürt sorunu ve barış üzerine yazdım en çok. Belki de milliyetçilik ve çeşitliliğiyle anlamlı bu ülkeyi tek tipleştirme dayatmalarının yanlışlığı üzerine. Ya da eşit yurttaşlık sorunlarımız üzerine yazdım en çok. Ama neticede meramım, demokrasi ve özgürlükler üzerineydi hep…

Kendi kendilerine ideolojik zabıta rolü vehmetmiş kişi ve çevreler, “barış” sözcüğüne de fena halde gıcık kapıyorlar. Kurulu düzeni zorlayacak herhangi bir “devrimci” ve de “sınıfsal” mücadele güçleri, mecalleri ve gündemleri yok. Neredeyse bütün enerjilerini Kürt hareketine odaklanmış olarak harcıyorlar

Ben Emmerson’ın raporu Türkiye’de şu an “terörle mücadele” adı altında ne yapılıyorsa yapılmamasını öneriyor…

“8 Haziran umudundan, barışından nasıl gelindi bu savaşa, bu parti kapatma zihniyetine” diyen yazar ve sanatçılar ortak bildiri yayınladı

K. İrlanda’da her evden bir tabut çıktıktan sonra silah bırakılması sürecinde medya devre dışı tutuldu, ya o zamanlar sosyal medya olsaydı?