Gazzeliler ölüyor, Türkiye yolsuzluktan kokuyor, temiz eller operasyonu şart ama heyhat, bizim tek sorunumuz; Manifest ve Merve Göntem. Ne diyelim; herkese Gazze’ye destek oluyorum pozlarında, ikiyüzlü duyarlılık şovlarında, pasifliğini gizlemeye çalışan atarlı kürsü performanslarında, cep doldurmada ve suni sorun üretimi çalışmalarında başarılar

Senaryo; İsrail’in kafasına göre davranması. Gerçek; ABD’nin bilgisi dahilinde jandarma rolü oynayarak önüne gelene saldırması, ardından da Trump’ın barış çağrıları yaparak avantajlı masalar kurması. Öte yandan Türkiye’de CHP ekseninde yaşanan gelişmeler, erken seçim hazırlığı diye okunmalı

Türkiye, SDG’ye operasyon yapmaya ve İsrail’e karşılık vermeye hazırlanıyor. Ne desek fayda etmedi; Ekim’de çıkması planlanan yasalar askıda, operasyon kapıda. İç siyaset de yüksek gerilim hattına dönmüş vaziyetteyken Ak Parti, erken seçimi gündemine aldı

Kürt sorununun kalıcı, nihai, onurlu çözümü adına barış, kaçınılmaz bir ihtiyaç ve sorumluluk haline gelmiştir. Tarafların sözcülerinin bazen ifade ettikleri gibi “tarihi bir fırsat” söz konusudur ve ne hamaset, ne ucuz demagojiler, ne de “farklı” senaryolara kurban edilmelidir. Yeter…

Suriye’de görüşmeler de anlaşmazlıklar da sürüyor. ABD ve Türkiye mutabık, İsrail ve SDG ise henüz ikna olmadı. Öte yandan aydın maskesi altında komisyonu halka kötüleyenler radarımıza takıldı. Ve Cilvegözü soruşturmasında tanık olarak ifade verdim. Ama nasıl?

Süreçle ilgili devlet adına konuşanlar sık sık “Pazarlık yok, müzakere yok” açıklamaları yapıyorlar. “Pazarlık” neyse de “müzakere” kavramından neden bu denli rahatsız olunuyor, tuhaf. Ama bu bir yana, insan düşünmeden edemiyor, “müzakere” olmaksızın yürütülen bir sürecin hedefinde barış inşa etmek var mıdır gerçekten?

İsrail’le SDG arasında konjonktürel bir ortaklık oluşması ve Şara’yla çatışmaları, Türkiye’deki barış sürecini olumsuz etkiler. Barış için önemli adımlardan biri de halkların sürece katılımıdır. Sadece siyasetçi elitizmiyle sonuç alınamaz

Bu bazısı “solcu”, bazısı “gazeteci”, bazısı entel-dantel görünümlü patolojik tiplerin gözünde Kürtler, AKP’ye karşı muhalefetin “kitlesi” olmalı. Kendi başına bir siyaseti, duruşu ve tavrı olmamalı. “Köprüyü” geçtikten sonra da bu zevat artık Kürtlere hak, hukuk adına ne lütfedecekse

Yeni ittifaklar, tahliyeler, yeni kabine, yeni anayasa, elektronik seçim sistemi, hepsi önümüzdeki aylarda gündeme gelebilir ama sürecin açmazları da var. Suriye’de ise İsrail’in saldırganlığı kadar, Şara’nın çapsızlığı ve Türkiye’nin sessizliği de dikkat çekiyor

Bu adımları atmış olmak “barış oldu” demek değildir, “devlet, devletimiz oldu” demek de olmadığı gibi. Bu adımları atmış olmak, barış ve demokratik haklar için siyasi ve barışçıl mücadele araç ve imkânlarını esas almak demektir. Dolayısıyla durduk yere devlet “devletimiz” olmaz!

Kalıcı, nihai ve onurlu bir barış; iktidar koalisyonunun “terörsüz Türkiye” dedikleri durum; örgütün kendini feshetmesi, silahlarını teslim etmesi ve bunun karşılığında devletin de Öcalan’a “umut hakkı” tanıması demek değildir. Kaldı ki hala siyasi bir genel af ilan etmenin, onu da geçtim hasta mahpusları serbest bırakmanın lafını bile etmiyorlar

Temel insan hakları, adalet, barış, demokrasi gibi konularda, sadece toplumun hissiyatı belirleyici olamaz, kitle kuyrukçuluğu yapılamaz. Hele ki bugün barış süreci yürüten siyasetçiler tarafından, keskin şekilde kutuplaştırılmış bir toplum söz konusuyken

Bahçeli, infaz düzenlemesinin bayram öncesi hayata geçmesi, mahpuslara daha geniş haklar tanınması, meclis komisyonlarının oluşturulması ve İmamoğlu’nun tutuksuz yargılanması konusunda ısrarcı. Sürece dair yepyeni bilgileri ve Suriye’deki yeni özerk yönetim planını yazdım

Savaş, acı, kan, gözyaşı, ölüm ve yıkım demektir. Savaşın ne olduğundan habersiz uydurukları kendi bunalımları ile baş başa bırakmak ve sahici bir barışın hala uzun soluklu bir demokrasi mücadelesi konusu olduğunu kavramak gerekir

Barış süreçleri, kadife eldiven içinde demir yumruk ile değil; kadife gibi hümanist ve insan hakları hukukunu, hak ve adaleti önceleyen esnek ve pürüzsüz zihinler ve demir gibi irade ile yapılır. Mesele dün de buydu, bugün de bu…

Kürt sorunu hiçbir dönem olmadığı kadar küresel güçlerin de müdahil olduğu bir bölgesel sorun niteliği kazanmıştır. Bu, inkar siyasetinin kaçınılmaz sonucu olarak şekillenen bir olgu

Sizler Selahattin Demirtaş’ı dışlayarak, Can Atalay’ı Meclise getirmeyerek, Gezi olaylarında tutuklu olanları ve eline asla silah almayan Kürt siyasetçileri öteleyerek, bir barış inşa edemezsiniz

Oysa meselemiz “şans” değil, nihai bir barış inşa etmeye yönelik irade ve kararlılık meselesidir. Barış ihtimalini kana boğan kim ve hangi taraf olursa olsun, altında kalacağı tarihi bir vebal yüklenmiş olacaktır