Baba Evi’nden haberler bu kez elli yıllık bir zamana yayılan büyük bir parantezi tarıyor. Sevincimin ve mutluluğumun tek buruk yanı babamın hayatta olmaması… Başlattığı bu yarenliğin son haline o da şahit olaydı

Ölümü biliyoruz… Ama inanmakta zorlanıyoruz. Bir eşinin daha bulunması zor bir insan terk etti bu dünyayı. Hatıralarımızı oluşturan insanlar tek tek gidiyorlar. Gittikleri yerin iyi olmasını diliyorum… Ömürlerini geçirdikleri yer pek iyi değildi ne yazık ki…

“Sanırım anısal yazılarda, bazen anlatım biçimi, yani ‘üslup’ içeriğe ağır basar… Diyelim eski bayramlarda, anne-babalarıyla aile büyüklerini ziyarete gelmiş küçük çocuklara bayram harçlıklarıyla, birer de mendil verildiğini anlatıyorsun. Anlatıyorsun da, nasıl anlatıyorsun?”