Kürt sorunu ve barış üzerine yazdım en çok. Belki de milliyetçilik ve çeşitliliğiyle anlamlı bu ülkeyi tek tipleştirme dayatmalarının yanlışlığı üzerine. Ya da eşit yurttaşlık sorunlarımız üzerine yazdım en çok. Ama neticede meramım, demokrasi ve özgürlükler üzerineydi hep…

Mevcut haliyle devletin “devletimiz” olmasına daha çok var demek ki. Unutmuyoruz; umutsuz olmaz. Umut dediğimiz bir hayat devam ediyor diyalektiğidir ve iyilik, güzellik, özgürlük adına mücadeleye dairdir…

“Biz Erdoğan’ı seviyoruz” yazılı kamyonlara Türkiye Cumhuriyeti’nin bayraklarını koyma hakkına kim sahip?

Yeni hükümet otoriter yönetim anlayışına set çekecek ilkeler üzerine inşa edilmeli, ifade özgürlüğü üzerindeki kısıtlamalar kaldırılmalıdır

Bu yıl 3 Mayıs Dünya Basın Özgürlüğü Günü’nü dünyada eşine pek rastlanmayan bir ‘genetiği değiştirilmiş medya’ ile idrak ediyoruz

Gazetecilik mesleğinin ‘suç faaliyeti’ olarak tanımlanıp kellesinin alındığı bir ülkeye demokrasi memokrasi uğramaz

Otosansür, gazetecinin kendisini hapsetmesinden başka bir şey değildir

Böylesine dev bir korku dalgası kabartanların ülkesinde demokrasi ve özgürlükten söz etmek komik

Demokratik olmayan bir sistemin tehditlerinden ötürü yazma ve tweet atma biçimimi değiştirmek mi? Olacak şey değil!

Demokratların görmesi gereken, Cemaat – Hükümet kavgası olarak görülen mücadelenin esasında temel bir demokrasi tartışmasını perdelediğidir.

Kendini demokrat olarak tanımlayan kesim, eskiden askerlerin kullandığı söylemi bugün demokrasi dışı süreci olağan kılmak için kullanıyor