İstanbul Sözleşmesi, yalnızca kadınlar ve LGBTİ+’lar için değil; kadın ve LGBTİ+ gazeteciler için de hayati bir güvenceydi. Sözleşmenin feshedilmesinin ardından gazetecilerin karşılaştığı tehdit ve ayrımcılık, dayanışma ve çözüm odaklı yaklaşımlarla aşılmaya çalışılıyor

Türkiye, görüneni, gündeme konulanı konuşmayı seviyor. Gerçeklerden hoşlanmıyor. Hukukun herkes için olduğunu, “bazıları için hukuk olur, bazıları için olmaz” anlayışının hukuksuzluğun temeli olduğunu anlamak istemiyor

Gelişmiş ülkelerde gazetenin yayın politikasını “patronlar” değil genel yayın müdürleri belirler… Patronlar kendi görüşlerine uygun gazetecileri genel yayın yönetmeni yaparlar ama yayın politikasına karışmazlar

Demokrasinin en temel ön koşulu olan ifade özgürlüğü ile hapishane kapasiteleri arasındaki  ilişki ne? Avrupa Konseyi’nin 2023 yılı cezaevi raporunun haberini buluyorum…

Gerçekle halk arasına bir buzlu cam indirilmiştir. Yakında kalın bir perde çekilecek, ona da ses çıkmazsa, kalın, ses geçirmez bir duvar örülecektir

Anayasa Mahkemesi’nin kararıyla ilk kez bir iyimserlik kıpırtısı…

Demokrasinin gerektirdiği duyarlıktan uzak bir ortamda yaşıyoruz, Türkiye tam bir çifte standartlar diyarı!