Peki, emperyalizm bu işin neresinde? Emperyalistler Türkiye’yi bölmek mi istiyor yoksa Kürtleri “Türk Milleti” içinde eritip Türklüğü yeniden şaha kaldırmak mı istiyorlar?

Tamam, silahlara veda edilsin, PKK kendini feshetsin, legal, yasal, demokratik mücadele esas olsun ve devlet de bir parça dünya alemi şaşırtsın, barış ve demokrasiye şans veren icraatlarıyla kendini göstersin… Ama bu yeni duruma “Mustafa Kemal-İsmet İnönü beraberliği Türk-Kürt kardeşliğidir” gibi mesnetsiz gerekçeler icat etmek, zaten bıçak sırtındaki “sürece” katkı mı sunar, zarar mı verir?

Bayramdan sonra barış sürecinde hızlı bir trafik yaşanacak. Suriye’de Kürtlerle yapılan anlaşma, süreci olumlu yönde etkilerken, tepki çeken Alevi katliamında İsrail parmağı olduğu ortaya çıktı

Devlet ve Kürt siyaseti arasında görüşme trafiği sürerken, Erdoğan ketumluğunu korudu ve kayyım politikasına devam etti. Kandil tehdit dilini seçerken, kışkırtıcılar da devredeydi

Neticede sorun herkesin doğrudan ya da dolayı biçimde ilgili olduğu, ilgili olması gereken bir sorun; bu nedenle de şeffaf yürütülmesine özen gösterilmesini istemek, beklemek hakkımızdır

Yakın tarihimizin dönüm noktalarından biri olan Lozan Antlaşması görüşmelerinin devam ettiği süreçte Kürtlerin tavrını ve sonradan yaşadıkları derin hayal kırıklığını hatırlatacağım bu yazıda. “İlginç” bulmayanlar burada bırakıp konuyla ilgili daha “cazip” spekülasyonlara kulak verebilir; sorun değil

Oysa meselemiz “şans” değil, nihai bir barış inşa etmeye yönelik irade ve kararlılık meselesidir. Barış ihtimalini kana boğan kim ve hangi taraf olursa olsun, altında kalacağı tarihi bir vebal yüklenmiş olacaktır