Bir toplumun sorunun nasıl çözüleceğini bildiği halde bir türlü çözememesinin nedeni nasıl açıklanır bilmiyorum. Bu, herhalde sadece siyasetçilerin ihtirasıyla açıklanabilecek bir durum değil… Bu toplumun da bir türlü kımıldayamamak gibi derdi var gibi gözüküyor

Basın Tarihinin projektörleri altında “değişenlere” bakarsak, düşürülen uçaktan El Şara’nın İstanbul ziyaretine geçtiğimiz
söylenebilir. Değişmeyen ise bir türlü huzur bulamayan Ortadoğu’nun hali

Kendini eleştiren medyaya “boykot” çağrısı yapan Erdoğan ve Erdoğan’dan 16 yıl sonra, bu kez muhalefeti yok sayan, objektif habercilikten çoktan istifa etmiş yandaş medyaya karşı boykot çağrısı yapan muhalefet…

Siyasi parti yönetimleri, ABD, AB ülkeleri, iktidar partileri, Kürt siyaseti ve özellikle halklar barış isterken, süreci baltalamaya çalışanlar, ne ekerlerse onu biçecekler gibi görünüyor. Diplomasiyi ve sağduyuyu seçenler, barış diliyle iletişim kuranlar ve sürece destek verenler ise kazananlar olacak

Esad’ın ordusunun Halep’i koruyamayıp çekilmesi, Suriye hükümeti açısından çok kötü bir sınavdı. Suriye Milli Ordusu’nun, Tel Rıfat’ı bu kadar kolay ele geçirmesi ise hiç beklenmiyordu zira ‘DEAŞ’ı yenen YPG’ tablosu, henüz hafızalarda tazeydi

Meral Hanımın Saraya çıkışını, Ankara’da ofis açmasını hep kamu rantlarına yaklaşmak, kamu ihale havuzundan pay kapmak perspektifinden görmek gerektiği kanısındayım.

Erdoğan kendini iktidar olmaya mahkum ve mecbur gören bir lider. Muhtemelen “Ben olmasam ülke batar, parçalanır, kurda kuşa yem olur” diye düşünüyor. Kendini buna ikna etmiş ve öyle de davranıyor…