Yine maalesef demek gerekir, “gelişmiş” saydığımız ülkelerde de çöküntü ve çürüme haberleri eksik değil. Demek oluyor ki meselenin çok boyutlu bir duyarlılıkla irdelenmesi gereği var. Eğer gerçeği anlamak ve anlamlandırmak gibi bir sorunumuz, sorumluluğumuz varsa…

12 Eylül’ün zorbalığına bizzat maruz kalmamış olabilirsiniz, umarım öyledir ama mesele de o değil zaten. Zorbalığa karşı olmak için illa o zorbalığın mağduru olmak gerekmez. Zorbalığın kötülük demek olduğunu bilmek yeterdir…

Dostoyevski’nin ünlü eseri Karamazov Kardeşler’de İvan Karamazov, Alyoşa’ya sorar: “Söyle bana Alyoşa; yaratıcı sen olsaydın ve dünyanın yaratılışı bir küçük çocuğun acısını gerektirseydi, dünyayı yaratır mıydın?”

Bu koşullu cehalet tipolojisinin aksi versiyonu, hiçbir şey bilmediği ya da yarım yamalak bildiği halde her şeyi çok iyi bildiği inancını acayip bir pervasızlıkla yüksek sesle dillendirmekten geri durmayanlar oluyor. Okumaz, araştırmaz, ama bilirler

İlhan Sami Çomak’ın tahliyesini “erteleme” kararı veren kurul 30 yılda “ıslah” olmamış İlhan’ın üç ayda “ıslah” olabileceğini mi düşünüyor acaba?

Gazeteciyseniz, “taraf” olacağınız şey, “haber” olmalıdır; en yalın, gerçek ve objektif haliyle. Gazeteciyseniz, insanların derdinin davasının, sorunlarının, gündeminin takipçisi, tercümanı olacaksınız…

Trol olunca, yani kişiliksiz, karaktersiz, “qaşmer” ya da “beko avan” olunca, sağcı, solcu, Türk, Kürt, Alevi, Sünni olmak gerçekte bir anlam ifade etmiyor; sadece bir “paravan” görevi görüyor bunlar. Oysa o paravanların arkasında olanca çirkinlikleriyle görünüyorlar; deve kuşu misali

Sahi, “ideolojik halay” ne oluyor? Halay çekerek ne tür bir ideolojik propaganda yapmış oluyorlar? “Kürtlük” derseniz eğer, orada duralım. Ama Kürt olmak bir “ideolojik” tercih filan değil ki?…

Bodrum batarsa Türkiye batacaksa eğer, daha ne duruyoruz; uçakla, otobüsle, arabayla, otostopla, atla, eşekle, olmadı tabana kuvvet, istikamet Bodrum, ileri!

Diğer kurumlar bir yana güvenlikle ilgili birimlerin böylesine açık açık bir siyasi parti militanlarının “ocağına” çevrilmiş olması, kanımca, 15 Temmuz darbe girişiminin yıl dönümünde geldiğimiz noktanın en çarpıcı özetidir…

İnsanız neticede. İyi günümüz de var, kötü günümüz de. Her şey insana mahsus. Hayatta kendinizi iyi ve mutlu hissettiğiniz zamanlarınız çok olsun ve illa da geleceğe dair umutlarınız…

Sormaktan ve sorgulamaktan uzak durmanın yanı sıra, toplumun yakın ve uzak tarihimizin ibretlik olay ve deneyimlerinden hareketle bir “yüzleşme” çabası içinde olduğunu söylemek de, maalesef, kolay değil

“Başkanlık” Alevilerin birbirinden ciddi ve haklı talep ve beklentileriyle ilgili hiçbir “iş” yapmıyor. “Başvuran cemevlerinin elektrik faturalarını ödüyoruz ya!” diyebilirler, dalga geçercesine; cemevlerinin asıl sorunlarını bilmiyorlarmış gibi…

Bir Alevinin MHP’li olmasını aklım havsalam almıyor ama yine de bu benim hassasiyetim diyerek meseleye bu açıdan değil, edep ve ahlak açısından bakmak gerektiğini düşündüm

Mahkemenin “beraat” kararı vermesiyle sonuçlanan yargı süreci boyunca sergilenen anlayış ve pratik, kameralar önünde adeta canlı yayın yapılarak işlenen cinayetin “faili meçhul” karanlığına sürüklenmek istenmesinden başka bir anlam ifade etmiyor.

Kayyum meselesinin Kürt camiasında, “Hala demokrasicilik oynamaya devam edecek misiniz? Çekilin parlamentodan, belediyelerden, sıranızı beklemeyin, sine-i millete dönün!” şeklindeki tepkileri de çoğalttığını arada söylemeden geçmeyeyim

O zaman HDP ile yan yana bile görünmemek için olağanüstü bir hassasiyet gösterdiği hatıralarda olan Kılıçdaroğlu Bey, şimdi “sivil siyaset” diyor… 

Anayasa Mahkemesi (AYM) kararları da “yok hükmünde” sayılıyor ve yerel mahkemelerin AYM’yi “takmaması” olağan karşılanıyor. Yargı mensupları meslekten atılmak, soruşturmaya uğramak ve oradan oraya sürülmek baskısı altında tutuluyor…