Rekabet, politika yapmanın “fıtratında” var ama etnik ve dini meselelerin siyasete böylesine “rahat” malzeme edilmesi, olmaz.

Propaganda söylemini öne çıkarmaları, Saray ve AKP’nin seçmene söyleyecek yeni bir sözü kalmamasına delalettir ve korkunun ecele faydası yoktur.

Kimseler adını dosdoğru koyarak Alevilerin talep ve beklentilerini karşılama, çözüme kavuşturma sözü vermiyor.

Belirli bir düşünce, hedef veya iddia doğrultusunda tutarlı olmak meselemiz var. Bizim siyasiler için çok yabancı bir kavram bu, “tutarlı” olmak…

Kim ki kendisini “devlet” ile “millet” ile özdeşleştiriyorsa bilin ki o siyasi çıkarları için size yalan söylüyordur, demagoji ve hamaset yapıyordur.

14 Mayıs’ta seçim var ve biliyoruz değil mi, bu seçim en tarihi, en kritik, en hayati, en önemli seçim…

Evet; bu da “kader” değil! Tespit yapılmış ama hiçbir önlem alınmamış. En hafif ifadeyle, öldüren bir sorumsuzluk…

Hayat “olağan” seyrinde devam etmeye başlayınca, olanlar unutulur… Fakat bu kez unutulmayacak. Unutulmasın. Unutturmayalım.

Onbinlerce ölümüz var. Yerle bir olduk. Var mıdır ötesi? Daha ne gelebilir bu ülkenin başına?

Küfrederek, muhalif medyayı bastırarak, depremi birkaç müteahhide yıkarak “Bu felaketi de atlattık işte” diyebilecek misiniz? Sanmam…

Bu felaketin müteahhitleri yakalansın, tutuklansın, yargılansın. Peki bu felaketin “siyasi ayağı” ne olsun?

Depremzede yurttaşların imdat çığlıklarını, yardım çığlıklarını, “devlet nerede?” çığlıklarını duymayan ve yüreği yanmayan var mı?

Meseleye sığ bakanlarla, şu eksik bu fazla minvalinde bir tartışma yürütmek, hadi imkansız demeyeyim ama çok zor.

Albert Camus sever misiniz? Çok sevdiğim yazarlardandır ve bu da onun sözüdür: “İnsanı savunuyorum. Çünkü düştüğünü gördüm.”

Duymayan, bilmeyen, görmeyen kalmadı değil mi? Hrant Dink cinayeti bir devlet cinayetidir.

“Sigarasız da olmuyor” diyenler, maalesef kendilerini aldatıyor. Kendimden biliyorum.

Sigarayı bıraktım! Biraz idare edeceksiniz beni, mecbur. Yeni başlangıçlar için asla geç değildir.

Geçmiş ve gelecek arasındaki sırat köprüsünde yürürken, düşlerimiz olsun beraberimizde, şiirlerimiz olsun, hayallerimiz, umutlarımız, aşklarımız…