Asmalı Mescit’e vardık. Yazar sipariş vermeyi bana bıraktı. İncelikli bir tavır. Söyledim: Beyaz peynir, üstüne iki damla zeytinyağı, varsa kızarmış ekmek, ince kıyım sarımsaklı roka

Geçen hafta Fakat Müzeyyen’de Tophane geçişini  özetledim. Haliyle hızlandırılmış bir özet oldu. Yazar, “Dilinizde hırçınlık seziyorum. Kinaye de denilebir, belki de siniklik.” dedi

Müzeyyen’in yazarı ve ben, Tophanedeyiz. Biraz kitaptan konuşuyoruz, biraz semt’ten, mekândan

Geçen hafta yazar ,”Duygu denilen şeyi bu kadar kenara itmeyin,” dedi,  “duygular hayatın pazar günü değil. Duygulanımlar da bir düşünüş biçimidir.”

Fakat Müzeyyen anlatısı, Tophane Hacı Mimi mahallesine girmek üzeredir ki Yazar Dolmabahçe’den gelip, Karaköy’e uzanan Kemeraltı Caddesi’nden söz eder

Y.: ….Fakat Müzeyyen’i ya da yazarını didikliyorsanız, didiklediğiniz şeyin sağına soluna, arkasına da bakmalısınız. Döneme bakmalısınız.
– Didiklemek kelimesi biraz sert kaçıyor sanki

Yazar, “İhtiyarlayınca insan daha mı az seviyor?” diye sormuştu  Sorudan kaçmıştım

Bir önceki yazıda Fakat Müzeyyen’de rüzgâr kelimesinin hangi cümlelerde nasıl kullanıldığının peşine düşmüştüm. Müzeyyen’in  bazı cümlelerini vermiştim: “Herif rüzgârı kendinden menkul uçurtmanın teki. Ara sıra tellere takılır gibi kadına geliyor gece yarısı”

“Müzeyyen okurlarına açık bir platformdur. Düşüncelerine ihtiyacım var. Yazarlarsa sevinirim” dediydim. Yazdılar, sevindim

“Fakat Müzeyyen…”in 30. senesi (1995-2025). Anlatıyı yeniden ele alacağım. Aşağıda ne yapacağım, nasıl yapacağımı izah ediyorum. Müzeyyen okurlarına açık bir platformdur. Düşüncelerine ihtiyacım var. Yazarlarsa sevinirim (ilhamia@hotmail.com)

“Ama ben zekânın tek başına hiçbir anlam taşımadığını öğrendim. Sevgi ve şefkat eli değmeyen zekâ ve eğitim beş para etmez.”

Nasıl bir coğrafyada doğduğumu aile tarihinden, gençliğimden bildiğim için şerbetliyim, soğukkanlıyım. Fakat soğukkanlılık da bir yere kadar

Dünyanın orasında burasında yaşayan birbirlerinden habersiz insanların bir detayda buluşmasını, bir an için de olsa benzeşmesini seviyorum

“Çaylara sakarin atılıyor, dolaptan diyabetik kurabiyeler çıkıyor, hoşsohbet teyzeler kısa sürede koyu bir muhabbete dalıyorlar, arada Carlitos’un yanaklarını mıncıklıyorlar, bana bakıp içinde Turco geçen cümleler kurup gülüyorlar.”

“Talihim, karşıma beşinci efendim olarak günahların affı için papa tarafından çıkarılan belgeleri (1) satan birini çıkardı. Hayatımda onun kadar düzenbaz ve utanmaz biriyle karşılaşmadım.”

Çok katlı bir binanın terasında rüzgâr altında yapılan bir kayıt. Kameraya konuşan adamda siyah ceket, beyaz gömlek, siyah kravat. Rüzgâr saçlarını ve kravatını savuruyor. “Barselona’yı çok seviyorum. Bu nedenle ondan uzakta yaşıyorum. Böylece onu görmeye gelebiliyorum” diyor. Ardından garip bir gülüş… Çatlak bence.  Tatlı bir çatlak

Başka kadınlar da tanıdım Türkiye’nin orasından burasından. Kendilerinin ya da annelerinin engellenmişliklerinden söz ettiler. Engellerin hepsinin arkasında sivil ya da resmi veya her ne ise, erkek zihniyeti ve mevcudiyeti vardı

Ve bu yapının uluslararası bağlantıları olduğunu, ekonomik bağlantılar ile siyasi yapı arasında sıkı fıkılık olduğunu, hatta bu sıcak yakınlığın güvenlik bürokrasisini de içerdiğini biliyoruz. Darbe bildirilerinde yeralan, “NATO dâhil bütün ittifaklarımıza ve taahhütlerimize sadığız” cümlesi şıklık olsun diye konulmuyor o metinlere