Ferrante’nin romanları, kadınların entelektüel ve yaratıcı ortak emeğinin verimli örneklerini sunar ve teşvik eder. Bu makalede, Ferrante’nin metinlerinin sayfalarında canlandırılan kadınlar arasındaki işbirlikleri, arkadaşlıklar ve miraslar ile Ferrante araştırmalarının kadın arkadaşlığı ve kadın soyağaçları fikrini nasıl ele aldığı üzerinde duracağım

Yüz milyonlarca insanın yeryüzündeki savruluşlarının dinamiklerini anladığımızı sanmıyorum. “Ateş düştüğü yeri yakar” deriz ama galiba düşen ateş yoğunluğu hemen hemen gezegeni kaplıyor artık

Elena Ferrante ve Annie Ernaux romanlarından hareketle iz sürmeye başladım. İz dediğim, okurken yol açtıkları çağrışımları ve hafıza tetiklemelerini dillendiriyorum. Burada dillendirdiğim çağrışımlardan söz etmeyeceğim…

“…Bay Verne’in yandan ittirmeli hırsız-polis formülü beni sarmasa da eserin bütünlüğüne ve yazarın emeğine saygımdan ötürü, akışı bozmamak mecburiyetindeyim.”

Amelia aniden insan kemikleri arasında dolaştıklarını, üzerinde durdukları toprağın ve kumdaki tüm tepeciklerin, oyukların, çukurların ihlal edilmiş mezarlar olduğunu sarsılarak idrak etti

Süveyş’ten yola çıktıklarının ertesi günü, 10 Ekim’de güvertede Dedektif Fix ile karşılaştı. Dedektif, yine aynı sorgulama numaralarını yaptı. Jean durumu idare etti. Bir ara, Hindistan’ın nasıl bir yer olduğunu sordu. “İlgi çekici bir yer midir bu Hindistan?” 

20. Yüzyılda Paris’in böylece hikâye edilmesi, efsanevi Jules Verne’in bilimsel keşifleri ve teknolojik yenilikleri yücelten Sanayi Çağı Destancısı şeklindeki popüler imajı ile çelişmekteydi

Sayfalar önce, zamanda tozuyan karakter bir not ile romana dikkatimi çekmiş fakat notun önemini kavrayamamıştım. Yanılmışım. Editör Hetzel 20. Yüzyıl’da Paris romanını reddetmiş, nedenlerini Verne’e yazdığı bir mektupta açıklamıştı…

Sessiz ve dingin Cranford kasabası, Bayan Glenmire’ın açtığı imza kampanyası ile kıpırdadı

Nellie’nin gemisinin Kızıldeniz’e çıktığı yıl, Hartum Limanı’nın inşaatı bitiyordu…

Sorunun çözümü basitti. Çözüm, Mısırlıların sulama yollarının yıllık bakımının bir parçası olarak yüzyıllardır yaptıklarına benziyordu. Süveyş Kanalı Şirketi, İsmailiye’yi planlarken bu uygulamaları gözardı etmiş, pastoral bir bahçe-şehir yaratmayı daha çok önemsemişti

Dönüş yolunda, “Buradakilerin çoğu Hidiv’in hesapsız savurganlığından nasipleniyor” dedi Colette, “Hidiv rüzgâra işiyor. Burası patlar yakında.”  Ve ekledi, “O halde… burada olmazsa nerede?” “İzmir/Smyrna” dedi generalin torunu, “oraya bakmaya değer.”

Le Gray, bir dergi için Fransız ordusunun hareketlerini haber yaptığı Lübnan’a, ardından Suriye’ye gitti. Yaralandığı için bir süre Suriye’de kaldı ve sonra Mısır’a geldi

Colette’in soluduğu havadaki güç, Süveyş kanalı sonrası hesapların değişmek zorunda kaldığı yeni dünyanın gücüydü. Süveyş kanalı ile Mısır, bir leğen pekmez idi ve dünyanın bütün sineklerini çekmişti

Colette, teyzesi gibi bir randevu evi işletmecisi olmakla değil, ticaret ile ilgileniyordu. Eugène Rimmel’in Parfümler Kitabı’nı ve Bay Rimmel tarafından kendisine tanınmış Rimmel Ürünleri bayiliği yetkisi veren mektubu bu nedenle yanında taşıyordu

Dedektif Fix, Londra Polis Müdürlüğü’ne, “adamı buldum” mesajını gönderip Mongolia’ya bindikten biraz sonra gemi Kızıldeniz’e açıldı.

Oysa Jean, bir Marsilya fırlaması olarak sivil polis kokusunu yüz metreden alırdı. Rıhtımda ilk karşılaştığında kokuyu almış fakat saf rolüne yatmış, Bay Fogg’u getirmiş, vize damgasını bastırmış, işi halletmişti

İngiliz emperyalizminin ulaşım alt yapısı ve Jül Vern Seyahat Acentesi’nin hizmetleri olmasaydı, Bay Fogg’dan ne köy ne de kasaba olurdu…