Eskimeyen şarkının ve hikâyenin büyüsü nerededir diye sorsalar, sahiciliğinde derim. Zamanı ve mekânı, tarihi ve coğrafyayı, cümle kimlikleri aşan kapsayıcılığında. Hayatın sürekliliğine övgüdür bu kalıcılık

Başarabilirsen belki bir gün “Senden razıyım” bile dersin. Ve onu artık başta kendin olmak üzere kimselere kurban etmezsin

Edebiyatın kurgusu içerisinde zaman öğesinin önemi yadsınamaz. Çoğu zaman bütün dramatik etki, çizgisel akışın terk edilişi ve zamanda ileri-geri sıçramalar, sondan başa gidişler ve döngüler sayesinde yaratılır. İşin tuhafı, takvim ve saat sistemi dışında hayat içerisinde de çizgisel zaman akışının bir hükmü yok. Bunu en çok da sonsuza uzayan anlardan ya da biz ne olduğunu […]

Hakikati nerede bulacağız? Devletlerin çok amaçlı resmî anlatılarında değil elbette. Hakikat, insan hikâyesidir. Devreden değerler mirasındadır.

Kendi filmimizin bütün anları için, acının da sevincin de hası adına bir kez daha selam olsun hayata ve edebiyata.

“Havada asılı kalan sözün, dile gelmeyen tacizin, bilmezden gelinen sırrın, bakışla yaşanan aşkın anlatıcısı Ahmet Tulgar…”

Başka birine el verebileceğimi hatırladım yeniden. Ölümlü hayatımızın ölümsüz bir ânı. Dünyalara bedel küçücük bir ayrıntı.

Hayat hakkını ister. Nerede ne yaparak yaşıyorsanız tam da orada. Hiçbir şey şaka değil. Ve gülüyorsak bazen, sadece ama sadece sinirden.

Çekin elinizi “kutsal”ımızdan. O trenler ve bu hayat bizim! Bu işin oluru yok. Trenden ahlâk bekçisi üretmeyin. Gülünç oluyorsunuz.

Mahşerden önce hakikat diyenin hâli buymuş. Huylu huyundan vazgeçmeyecek, zalimlere inat devam edecek bu kavga. Hepimize yine yeniden rastgele.

Orgeneral Sabri Yirmibeşoğlu: “Tabii. 6-7 Eylül de, bir Özel Harp işiydi. Ve muhteşem bir örgütlenmeydi. Amaca da ulaştı.”

Gökkuşağı bayrağı, gülümseyen ve gülümseten bir simge. Birileri de muhtemelen size tahammül gösteriyor bu dünyada. Gölge etmeyin, açılın yeter.

Adaletin kendisi cezaya dönüştüğünde, cezasını çekeceğin suçun olmadığında geriye ne kalır hayattan? Koca bir hiç. Her şey çöker. Çöküyor da zaten.

Kendimden razıyım diyebilmek üzere yeni bir yola koyuluyorsunuz. Engebelerini bile bile, düşüp kalkmayı göze ala ala…

Ateşböceklerinin öğrettiği en müthiş şey: Birlikte bir anlığına hayatı güzelleştirebilirsin. Sırf birbirimizi bulduğumuz için.

Sudan balık yerine insan cesedi çıkarmak ve buna alışmak. Tekrarlayın! Bir şeyler atıştırırken izleyip geçtiğimiz haberlerde kalmasın bu itiraf.

Hayatta nerede durduğumuzu bilmekten daha kıymetli bir iş yok. Kolay değil ama hayatını ölmeden kaybetmemene vesile oluyor.

Altı yılını gözümüzün önünde çaldıkları insanı, olmadığı bir kötücül tipolojiye dönüştürmeye çalışmışlar. “Metamorfoz”, cuk oturmuş bağlama!