Zayıf yerinden yakalamak

2003’te Virginia artık 19 yaşındaydı ve Epstein ona olan özel ilgisini kaybetmişti. Kız bir talepte bulundu -kendi ifadesi: Beni Tayland’a gönderin, gerçek masaj eğitimi alayım, meslek sahibi olayım, hayatımı kazanayım, dedi. Gönderdiler sahiden. Epstein Tayland’dan getirilecek bir kız ayarlamıştı, dönerken onu getirmesi karşılığında Virginia’ya bu imkânı sağlamıştı. Virginia gittiğinde bu kızla buluşmadı. Bir genç adamla tanıştı, evlenip Avusturalya’ya yerleşti. Maxwell’i arayıp dönmeyeceğini bildirdi, kadın ona iyi dileklerini sundu, hiç üstelemeden kapattı. Muhtemelen, Epstein’in krallığında süren hayatın içyüzünü bilen kızın kendiliğinden çemberin dışına çıkması, hele uzaklara kaçması, çoluk çocuğa karışıp onları rahat bırakacak, çünkü her şeyden çok kendisinin rahat kalmak isteyecek olması, güzel bir çözüm gibi görünmüştü. Elbette buna bir de o hayatın yıllarca en ufak engelle karşılaşmadan, pervasızca sürdürülmüş oluşunun getirdiği güveni, “bize zaten dokunamazlar” kibrini eklemek lazım.

Virginia vaktiyle yaşadıkları hakkında düşünmek, konuşmak istemiyordu. Birkaç yıl böyle de yaptı. 2007’de bir gün telefonlar gelmeye başladı. Hem Maxwell arıyordu hem Epstein. “Kimseye bir şey anlattın mı?” diye soruyorlar, ağzını arıyorlardı. Anlatmamıştı. Fakat telefonu susmuyordu. Bu defa arayan, FBI’dan olduğunu söylüyordu. Virginia Giuffre’nin haberi yoktu, ama Palm Beach skandalı FBI’lık olmuştu. Virginia arayana inanmadı. Epstein’in adamları mı arıyor diye korktu da. Vaktiyle Epstein’in kendisine söylediğini hatırladı: adam bütün Palm Beach polisini satın aldığını ileri sürmüştü. FBI’cılar tekrar aradılar. Sadece bazı temel sorulara cevap verdi. Bu defa kalkıp geldiler. Virginia bu arada anne olmuştu. “Çocuğuma baktım baktım…” diye anlattı, “konuşmaya karar verdim.”
 
Davalar sonuçlanmadı, hep anlaşma oldu
 
Virginia Roberts, evlenip Virginia Giuffre olduktan sonra, Epstein’e dava açtı. Yirmi kadar başka kurban da öyle yaptılar. Anlaşmayla davalarından vazgeçmek için 50 bin dolarla bir milyon dolar arasında tazminatlar aldılar. Tazminatların en büyüğünü Virginia’nın aldığını tahmin edebiliriz.

 2015 yılında Virginia Giuffre bu defa Ghislaine Maxwell’e hakaret davası açtı. Maxwell, onun kendisi ve Epstein hakkındaki iddiaları üzerine, Virginia’ya “yalancı” demişti. Maxwell aynı şeyi duruşmada da söyledi: “Virginia külliyen yalancı ve söylediği her şey yalan. Bu yüzden bu yalanlara dayanarak başka herhangi bir kimsenin ne yaptığına yapmadığına dair spekülasyona girişemem… söylediği her şey yalan.”

Virginia’nın “işe alınma” öyküsünden çıkarılabilecek tek anlamı bulandırabilmek amacıyla, Ghislaine Maxwell, mahkemeye dedi ki: “Jeffrey’in altı konutu var, bunlar için gerekli asistanlar, mimarlar, dekoratörler, aşçılar, temizlikçiler, bahçıvanlar, havuz bakıcıları… yani bir sürü insanı bulup işe almakla ilgilendim.” Uçaklara alınacak pilotlarla bile meşgûl olduğunu ileri süren Maxwell, “yetişkin profesyonel masaj terapistleri” bulup getirmenin de görevleri arasında olduğunu ekledi.

Virginia ise, Ghislaine Maxwell’in sadece Epstein’e kızlar ayarlamakla veya konuklara eğlence sunmakla kalmadığını, bizzat kızlarla seks yaptığını, kendisi, Epstein ve Maxwell’in sık sık hep birlikte seks yaptıklarını anlattı. Epstein’in eski korumalarından Tony Figueroa’nın ifadesine göre, Virginia kendisine patron ve “madam” ile üçlü yaptıklarını anlatmıştı.

Maxwell tabiî “yapmadım” dedi.

Bu dava 2017’de anlaşma ile sonuçlandırıldı.

Madem her şey yalandı, neden Epstein ve Maxwell’e karşı açılan davalar hiç sonuca varmasın isteniyor, hep anlaşma yolu bulunuyordu? 2007’de Epstein’in “3. derece (en üst düzey) cinsel saldırgan” olarak kayda geçtiği davadan sonra, artık “adımız çıkar” gibi kaygının önemi kalmamış olmalıydı. Demek davaların sonucuna güvenilemiyordu.
 
Tesadüf mü, anlaşılmaz sezgiler mi, istihbarat mı?
 
Yukarıda Maxwell tarafından keşfedilip Trump’ın tesisinden “transfer edilişine” kadar Virginia’nın nasıl feci bir çocukluk yaşantısı geçirdiğini özetledim. Dev bir tesiste çalışan onca insan arasında şüphesiz Maxwell’in dikkatini çekecek başka alımlı genç kızlar da vardı. Neden gardropçu kıza kancayı takmıştı? Onu çekip sürüklemek istediği hayata “münasip” mi gördü? Onda “potansiyel” mi sezdi? Bir bakışta, “bu bizim yola gelir” mi dedi? Neye dayanarak?

Epstein’in kurduğu ağa düşürme mekanizmasının esas olarak yoksul semtlerin geleceksiz görünen kızlarını hedef alışında şüphesiz “avcı” açısından “rasyonel” bir yan vardı. Ve burada yapısal bir etken, başarısızlık halinde doğabilecek riski baştan neredeyse yok edebiliyordu: diyelim masaj için çağırılan kız seks yapmaya zorlandığında reddetti; ne yapacaktı? Polise mi gidecekti? Görüldüğü üzre, bu kızların haklarına sahip çıkmaya çalışan dürüst polisler pek kimseye söz geçirememişti. Eyalet savcısı da Washington’dan gelen ağır avukatlar da, sapık zengin adamı kurtarma stratejisini, kızların sözüne güvenilmezlikleri, tanık olarak güvenilmezlikleri, kısaca insan olarak değersizlikleri üzerine kurmuşlardı.

Bu nesnel güvence, kızlara anca çembere girmeme veya kaçış şansı bırakıyor, çembere yönelik ifşa ve tahrip yolunu tıkıyordu. Belki daha çok öznel diyebileceğimiz bir etkense, kızların ağa düşmesini kolaylaştırıcı rol oynuyordu: geleceksizlik ve çaresizlik.

Epstein adına iş gören genç kadınlar, New York’ta, Manhattan’daki meşhur evin yakın çevresinde de avlanıyorlardı. Burada ağa düşürebildikleri kızlar, West Palm Beach’in yoksul ve geleceksiz kızları gibi değildi. Burada daha çok, o anda ele geçecek 200 dolar değil, geleceğe yönelik vaatler etkili oluyordu. Fakat öyle görünüyor ki, bütün bunları mümkün kılan bir ortak yan daha vardı. Ve bu, bazı vakalarda, açıkçası, “bu da tesadüf mü!” dedirtiyor.

Epstein’i cinsel tacizle-saldırıyla suçlayanlar arasında en yakın zamanda ortaya çıkanı, Jennifer Araoz. Doğu 68. Caddede The Talent Unlimited High School’a yeni girmiş bir çaylak olarak sokakta dolaşırken yanına yirmilerindeki bir kadın yaklaşmış, oyuncu olmak istiyorsa ona yardım edebilecek bir adam tanıdığını söylemişti. Kızı alıp o muazzam eve götürmüş, içerideki ihtişamlı ve tuhaf eşyayı göstermiş, beyaz eldivenli hizmetkârların sunduğu şarapları içip peynirleri yemişlerdi. Araoz, tavanına mavi gökyüzünde melekler resmedilmiş özel odada Epstein’e masaj yapmaya başladı. Adam ona tecavüz edene kadar.

İkinci vakada Epstein, Michigan’daki Interlochen School for the Arts’da okuyan 13 yaşındaki Nadia Bjorlin’in annesine, kızın “manevî babası” olmayı teklif etmişti. Böylece onun başarılı bir şarkıcılık kariyeri yapmasına daha yakından yardımcı olabilecekti. Nadia’nın annesi, Epstein ve fazla girişken “yardımcısı” Ghislaine Maxwell’den huylanmış, basiret gösterip teklifi geri çevirmişti.

İki vaka arasında insanı tuhaf eden ortak yön şu: Bu kızların ikisi de Epstein onlara musallat olmadan kısa süre önce babalarını kaybetmişlerdi!

Erişip çembere çektikleri kızların en azından bazıları hakkında önceden bilgi mi ediniyorlardı? Belki West Palm Beach’in yoksulları için bu ekstra çabaya gerek yoktu da, başka yerlerde “zayıf tarafından yakalamak” için istihbarat işe mi yarıyordu?

Peki Epstein’in yeni avlar için sokaklara sürdüğü avcı tayfası, kızların geliş gidiş trafiğini ayarlayanlar, her an elinin altında, dışarı çıktığında bir adım gerisinde bulunanlar kimlerdi? Onun tek operasyonel elemanı Ghislaine Maxwell değildi ki.

"Bir Erkeklik ve Zenginlik Öyküsü" yazı dizisinde önceki bölümler:
1- Çünkü bu “onların” hikâyesi 
2- Hepsi aynı şeyleri anlatıyordu
3- Polisler, savcılar, avukatlar
4- Anlaşma ve ayrıcalıklı hapislik
5- Zenginler hapiste nasıl yaşar?
6- Tam CEO'nun aradığı tip!
7- Dolandırıcıyı dolandırmak
8- Kirli çamaşır defilesi
9- Wexner's Secret
10- Wexner's Secret 2
11- Kaynağı belirsiz servet
12- “Madame”: Ghislaine Maxwell
13- “Evin hanımı”nın rolleri
14- Virginia: Modern zaman kölesi