Bebeklerin yaşaması çok çok önemli değil mi? Hep siyasetten konuşuyoruz ama siyasetin insanlar için yapıldığını da hep unutuyoruz

Unutulmaz haberlere imza attı, gazeteler, haber siteleri kurdu. Sadece bu ülkenin değil dünyanın da gazetecilerine örnek olacak bir meslek hayatı oldu

Ülkenin birinci partisi olan CHP, anayasal haklarını kullanacaklarını ve 1 Mayıs’ı Taksim’de kutlayacaklarını söylüyor. Onca yıl, onca olay, onca acı… İlke yok, kural yok, kanun yok… Anayasa bile yok. Sonuç ne? Gelişemeyen, özgürleşemeyen, zenginleşemeyen, gerginlikler için kuşak kuşak insanlarının hayatını perişan eden yoksul bir toplum

Toplumun ve siyasetin kendi doğal mecralarında tartışması gereken konularda söylenilen “Genelkurmay Başkanlığınca yetkili kurumlar bilgilendirilmesine rağmen herhangi bir tedbir alınmadığı gözlenmiştir” cümlesi aslında bugünlere nasıl geldiğimizi çok iyi gösteriyor

Mutluluk sıralaması, bireylerin yaşam memnuniyetine ilişkin kendi değerlendirmelerinin yanı sıra kişi başına düşen milli gelir, sosyal destek, sağlıklı yaşam beklentisi, özgürlük ve yolsuzluk gibi kriterlere de dayanıyor

“Sanırım anısal yazılarda, bazen anlatım biçimi, yani ‘üslup’ içeriğe ağır basar… Diyelim eski bayramlarda, anne-babalarıyla aile büyüklerini ziyarete gelmiş küçük çocuklara bayram harçlıklarıyla, birer de mendil verildiğini anlatıyorsun. Anlatıyorsun da, nasıl anlatıyorsun?”

İnsanların bir türlü kendileri olamadıklarını, en çok ‘kendileri olmaktan’ korktuklarını, kendileri olmaktan utandıklarını, saklandıklarını, kendilerini saklayabilmek için gerçek olmayan hayatlar icat ettiklerini, aslında var olmayan ‘bir başkasını’ taklit etmeye çalıştıklarını gördü erguvanlar

Gramsci’nin dediği gibi eskisi ölmüş yenisi ise tam doğmamış. Dünya kaynıyor. Külfet ve nimet adaleti sağlanmadıkça da kaynamaya devam edecek

2007 yılı ile 2024 arasında yaşananlar açısından milim değişen bir şey yok. Benzer baskınlar, benzer ölümler, benzer tepkiler, benzer açıklamalar. Niye hiçbir şey değişmiyor?

Eğer basın gelmekte olan bu felaketi çok önceden ciddiyetle incelese, duyursa, toplumun bu konuda siyasetçileri zorlamasını sağlasa belki bugün daha farklı bir küresel iklimde yaşıyor olabilirdik

Tam 17 yıl önceki bir gazetede bu ilk yasağın medyaya yansımasına yeniden şahit oldum. YouTube’la ilk kapsamlı ilişkimiz kavga ve yasaklamayla başlamış gibi görünüyor. Bana tanıdık bir davranış biçimi gibi geldi

2024’e gelmişiz. Durum değişmemiş. Tek fark, artık mahkemeler AYM’yi, AİHM’i ve Anayasayı açıkça yok sayıyorlar. Bunu da saklamaya çalışmıyorlar

İliç’te 9 insanımız “çöken bir dağın” altında kaldı. Doğa çok uzun zaman kendine gelemeyecek kadar ağır zehirlendi.
Bütün bu ölümler birbirinden bağımsız cinayetler değil. Bir seri katilin kurbanı bütün bu insanlar

Bu ülkede siyasetçiler sorunları çözmek değil, sorunlardan yararlanmak istiyorlar. Daha fazla “fayda” sağlamak için de o sorunları büyüttükçe büyütüyorlar…

Fransa da biz de hızlı tren dönemine geçiyoruz ama bizde insanlar ölüyor ve bunun düzgün biçimde araştırmasını ve yargılamasını yapamıyoruz

AKP’nin parti programına göz atarsanız, bu partinin yapılması gereken her şeyi bildiğini ve şimdi tümüyle aksini yaptığını görürsünüz.

Bırakın demokratik cumhuriyeti, siyasal İslamcı otoriter bir rejime nasıl savrulduk?

Askeri vesayetten sivil vesayete, “kışla parfümlü” zihniyetten “camii parfümlü” otoriter rejime geçildi