Bugün hâlâ herkesi aynı zeminde varoluyor ve aynı geleceğe yürüyor saydığımız için kolayca “insanlık”tan söz edebiliyoruz. Bu yanıltıcı.

Ruben isimli bateristin işitme duygunu kaybetmesiyle yaşadığı dramı anlatan Metalin Sesi filmi bana arafın umut ve kapan olduğu durumları düşündürdü.

97 milyona yakın nüfusta sadece 35 kişi COVID-19 dolayısıyla hayatını kaybetti ve 2500’e yakın vaka gözlendi.

Şimdi amiraller için “hukuk” diye çırpınan bir tümgeneralin, “âdil yargı olursa ömür boyu gün ışığı” göremeyeceğimizi söylediğine şahit oldum.

Reklamla haberi içiçe geçirme, karşısındakinin reklamlığını okurdan gizleme gibi bir gazetecilik suçu olağan pratik haline getirildi.

Serbest çağrışımla zıplayıp hoplayan nöronlar kim bilir hangi derinlerde saklanan bir ıvır zıvırı çıkarıp önüne bırakıverir.

Demokrasi ve hukukla hiç tanışmadığımızdan, bunların nasıl var edileceğini bilmiyoruz. Direnmeyi biliyor, yeni bir hayat kurmayı bilmiyoruz.

Liberalizm kendilerini “demokrat’’ olarak niteleyenlerin bile sövgülerine hedef oluyor – 2021 Türkiye medyasının beyinsel sefaleti.

Kimse kendi varlığının rahatsızlık unsuru ilan edilmesine izin vermez. Kimse yaşamak için icazet almaz.

Bazen basit bir “içici” vakası bir uyuşturucu şebekesinin açığa çıkmasına vesile olabilir.