“…Orada Montparnasse bulvarında bir kahveye oturdum. Sıcak bir Nisan yağmuru yağıyordu. En sonunda yaşamın tam ortasındaydım.”

Sizi mahallede dolaştırıp teşhir ediyor, yuhlatıyor, küçültüyoruz, sonra siz diz çöküyor, boynunuzu rahatça vurulacak şekilde uzatıyorsunuz…

Besleme Basın’dan sonra baskı dönemlerinin ortaya çıkardığı bir ikinci tanım da “Babıâli Varakpâreleri” oluyordu.

“Şimdilik” Barolar Birliği’nin Başkanı Metin Feyzioğlu olsa da Barolar artık susmaz, susturulamaz.

Türkiye’de 12 kez sıkıyönetim ilan edildi; 26 yıl boyunca fiilen ordunun kontrolü altında yaşadık

Ben çok ana muhalefetin “Alt tarafı bir kararnameye bakar. Ne diye şovunu yapıyorsunuz” şeklindeki itirazına güldüm.

Savunma yürüyüşü için Ankara’da yürümeye çalışan baro başkanlarına yapılan muameleye bakın! Yaşananlara polis devleti bile demek mümkün değil.

Benmerkezcilik öylesine baş döndürüyor ki, insan şuursuzluk yolundan kolayca ırkçılığa, zalimliğe yuvarlanabiliyor.

Gayrımüslimler hiçbir şekilde kamu görevi alamaz. Polis, asker, hâkim, savcı olamaz. Bir Kürt ise Kürtlüğünü insanların gözüne sokmazsa...

18 yaşındaydım, annemin ricasıyla Şehir Gerillasının El Kitabı’nı onuruma tokat atılmış hissi ile çok zorlanarak yok ettim.